حدود یک قرن (95 سال) از تصویب قانون اجباری شدن ورزش در مدارس ایران می‌گذرد. این قانون در دورانی به تصویب مجلس رسید که ایران فاقد زیرساخت‌ها و امکانات لازم برای اجرای کامل آن بود. می‌توان گفت کمبود معلم مهم‌ترین چالشی بود که در زمان تصویب این قانون (1306 شمسی) وجود داشت. حال این سوال مطرح است که چرا با وجود اهمیت ورزش و تأثیر آن بر سلامت و یادگیری دانش‌آموزان، ورزش مدارس کماکان عنصری ک ماهیت در نظام آموزشی ایران است. پاسخ به این سوال، پژوهشی همه جانبه می‌طلبد. به نظر می‌رسد برای پاسخ به این مسئله در گام اول باید به گذشته رجوع کنیم.
)